doyoutravel
New member
Seri bitti. Koku yayılıyor.
Salı gecesi kendi sahasında Cal State Northridge tarafından zorbalığa maruz kalan UCLA, Büyük Batı Konferansı’ndaki korkusuz rakibe göre daha yumuşak ve daha özensizdi.
Bruins’in sezon boyunca süren hücum mücadeleleri, alışılmışın dışında sarkan savunmayla birleştiğinde, çok daha zayıf olması gereken bir düşmana karşı onlara mal oldu; Matadorlar Pauley Pavilion’da 76-72’lik bir galibiyetle ortaya çıktı ve UCLA’nın evindeki en uzun galibiyet serisine son verdi. Milli takım 29 maçta.
Bu, UCLA’nın Ocak 2022’de Oregon’a karşı aldığı yenilgiden bu yana ilk ev kaybıydı ve Aralık 2019’da Cal State Fullerton’a yenilmesinden bu yana muhtemelen en kötü yenilgisiydi. Northridge için bu, kazanan Bruins’in hakim olduğu bir seride ender görülen bir zafer anıydı. Önceki 10 toplantıdan dokuzu, diğer tek tökezlemeleri Kasım 2000’de gerçekleşti.
UCLA’nın son nefeste geri dönüş umutları, Dylan Andrews’un üç sayılık basketiyle Bruins’i 1:45 kala 71-67 öne geçirmesiyle sona erdi. Northridge’den Dionte Bostick bir geri dönüş şutu attı ve UCLA’dan Adem Bona, takımının 35 üzerinden sadece 23 yaptığı gecede iki serbest atış kaçırdı.
Sezonun ilk altı haftasında UCLA, kaliteli rakiplere karşı erken mücadeleler veren genç bir takım olarak nitelendirilebilir.
Bu anlatı artık geçerli değil.
Salı günü yaşananlar, bu Bruins’lerin her tasvirinin yeniden gözden geçirilmesini gerektirdi.
İkinci yarının başlarında 19 sayı geride olan Bruins (5-5), Matadors’un (8-3) muazzam bir kontra vuruş yapmasından önce sonunda bir sayı farkla skoru yakaladı. Northridge guardı Gianni Hunt’ın düşerken attığı üçlük, 5:18 kala takımına 68-59 üstünlük sağladı ve Matadorlar yolun geri kalanında tutunmaya yetecek kadar serbest atış yaptı.
Sezonu en kötü 19 top kaybıyla tamamlayan ve %37 şut çeken Bruins’de UCLA guard Sebastian Mack kariyerinin en yüksek puanı olan 27 sayıyla maçı bitirirken Andrews da 22 sayı ekledi. Bostick, Northridge’e 18 sayıyla liderlik etti.
Northridge ikinci yarının başında 45-26 öne geçtiğinde Bruins kendi sahasından kaçmak üzereydi. Ancak bazı defansif duruşlar ve Mack’in sabit vuruşları, turnikelere ve serbest atışlara yol açarak Bruins’i tekrar oyuna dahil etti.
Bruins 21-6’lık bir seri yakalayıp Mack’in üçlüğüyle skoru 57-56’ya getirirken binanın içindeki desibel seviyesi kreşendoya yükseldi. Ancak UCLA dikkatsiz olmaya başladı, arka arkaya pozisyonlar Mack ve Andrews’un top kayıplarıyla sona erdi ve Northridge’in yeni bir hamlesini tetikledi.
İlk yarının sonlarına doğru Pauley Pavilion’un üst kısımlarındaki bir taraftar, sanki ilk yarının sonlarına doğru durumun aciliyetinin altını çizmek istercesine şöyle bağırdı: “Haydi! Burası Cal State Northridge!”
Gerçekten de öyleydi. Matadorlar açıkça daha iyi bir takımdı.
Salı gecesi kendi sahasında Cal State Northridge tarafından zorbalığa maruz kalan UCLA, Büyük Batı Konferansı’ndaki korkusuz rakibe göre daha yumuşak ve daha özensizdi.
Bruins’in sezon boyunca süren hücum mücadeleleri, alışılmışın dışında sarkan savunmayla birleştiğinde, çok daha zayıf olması gereken bir düşmana karşı onlara mal oldu; Matadorlar Pauley Pavilion’da 76-72’lik bir galibiyetle ortaya çıktı ve UCLA’nın evindeki en uzun galibiyet serisine son verdi. Milli takım 29 maçta.
Bu, UCLA’nın Ocak 2022’de Oregon’a karşı aldığı yenilgiden bu yana ilk ev kaybıydı ve Aralık 2019’da Cal State Fullerton’a yenilmesinden bu yana muhtemelen en kötü yenilgisiydi. Northridge için bu, kazanan Bruins’in hakim olduğu bir seride ender görülen bir zafer anıydı. Önceki 10 toplantıdan dokuzu, diğer tek tökezlemeleri Kasım 2000’de gerçekleşti.
UCLA’nın son nefeste geri dönüş umutları, Dylan Andrews’un üç sayılık basketiyle Bruins’i 1:45 kala 71-67 öne geçirmesiyle sona erdi. Northridge’den Dionte Bostick bir geri dönüş şutu attı ve UCLA’dan Adem Bona, takımının 35 üzerinden sadece 23 yaptığı gecede iki serbest atış kaçırdı.
Sezonun ilk altı haftasında UCLA, kaliteli rakiplere karşı erken mücadeleler veren genç bir takım olarak nitelendirilebilir.
Bu anlatı artık geçerli değil.
Salı günü yaşananlar, bu Bruins’lerin her tasvirinin yeniden gözden geçirilmesini gerektirdi.
İkinci yarının başlarında 19 sayı geride olan Bruins (5-5), Matadors’un (8-3) muazzam bir kontra vuruş yapmasından önce sonunda bir sayı farkla skoru yakaladı. Northridge guardı Gianni Hunt’ın düşerken attığı üçlük, 5:18 kala takımına 68-59 üstünlük sağladı ve Matadorlar yolun geri kalanında tutunmaya yetecek kadar serbest atış yaptı.
Sezonu en kötü 19 top kaybıyla tamamlayan ve %37 şut çeken Bruins’de UCLA guard Sebastian Mack kariyerinin en yüksek puanı olan 27 sayıyla maçı bitirirken Andrews da 22 sayı ekledi. Bostick, Northridge’e 18 sayıyla liderlik etti.
Northridge ikinci yarının başında 45-26 öne geçtiğinde Bruins kendi sahasından kaçmak üzereydi. Ancak bazı defansif duruşlar ve Mack’in sabit vuruşları, turnikelere ve serbest atışlara yol açarak Bruins’i tekrar oyuna dahil etti.
Bruins 21-6’lık bir seri yakalayıp Mack’in üçlüğüyle skoru 57-56’ya getirirken binanın içindeki desibel seviyesi kreşendoya yükseldi. Ancak UCLA dikkatsiz olmaya başladı, arka arkaya pozisyonlar Mack ve Andrews’un top kayıplarıyla sona erdi ve Northridge’in yeni bir hamlesini tetikledi.
İlk yarının sonlarına doğru Pauley Pavilion’un üst kısımlarındaki bir taraftar, sanki ilk yarının sonlarına doğru durumun aciliyetinin altını çizmek istercesine şöyle bağırdı: “Haydi! Burası Cal State Northridge!”
Gerçekten de öyleydi. Matadorlar açıkça daha iyi bir takımdı.