doyoutravel
New member
Saldırgan yan hakem olarak Atonio Mafi geçişler UCLA NFL’ye giden yolculuğunu Times yazarlarıyla paylaşıyor Ben Bolch haftalık bir günlük aracılığıyla 27 Nisan taslağı. Bu hafta Mafi, askere alınmaya hazırlanırken edindiği dostluklardan bahsediyor.
Adam benim büyük bir Meksikalı olduğumu düşündüğünü söyledi.
İyiydi; Komik olduğunu düşündüm. Yine de onu düzelttiğimden emin oldum.
Birkaç ay önce Florida’da benimle NFL taslağı için antrenman yapan eski Alabamalı hücum yan hakemi Emil Ekiyor Jr.’a “Ah, hayır” dedim. “Ben Tongalıyım kardeşim.”
Bu ikimiz için de başka bir öğrenme deneyimiydi. Ülkenin farklı yerlerinden bir grup adamı bir araya getirdiğinizde, herkesi şaşkına çeviren bir kültürler, bölgesel tercihler ve kişisel zevkler büfesi ortaya çıkacak.
Güney’de çok fazla Polinezyalı olmadığı için Emil’in Tongalı olduğumu nasıl fark edemediğini görebiliyordum. Bu, Kaliforniya’da pek fazla müzik duymadığım için country müziği hakkında pek bir şey bilmediğime benziyor.
Emil’e Güney Pasifik’le ilgili bazı temel bilgileri anlattım ve o, bu yanlış anlaşılmaya gülmeye devam etti.
Bu son birkaç ayı bu kadar değerli kılan şey de bu. Bana NFL’de başarılı olmak için gerekenlerden fazlasını öğrettiler; ayrıca ülkenin her yerinden gelen yeni takım arkadaşlarıyla birlikte bunu başarmak için neler yapılması gerektiği konusunda da değerli bilgiler sağladılar.
Eski UCLA hücum yan hakemi Atonio Mafi (altta ortada), NFL draftına hazırlanırken tanıştığı insanlarla poz veriyor.
(Atonio Mafi’nin izniyle)
UCLA’da oynamayı bu kadar kolay kılan şeylerden biri de soyunma odasının oldukça homojen olmasıydı; çoğunlukla Batı Yakası’ndan gelen adamlardı. Ayrıca ortak yemek ve müzik zevkleri sayesinde anında bağ kurduğum bir grup Polinezyalı da vardı.
Bowling oyunumuz Aralık ayı sonlarında sona erdiğinden beri ufkumu genişletmek zorunda kaldım. Güneydoğu Konferansı’ndan çok farklı olan ama şaşırtıcı derecede benzer olan pek çok adamla takıldım. Demek istediğim, hepimiz çok çalışıyoruz ve aynı şeyi istiyoruz, NFL’de başarılı olmak.
Alabama ve Georgia’dan oyuncularla birkaç hafta geçirdikten sonra onların bana çok benzediklerini fark ettim; sadece havalı adamlar ve ne zaman mecbur kalsa peşinde koşan şakacılar. Ne zaman Pac-12’yle dalga geçmeye çalışsalar, geri dönüşümü hazırdım. Louisiana Eyaleti’nde oynadığımızı söyledim ve hepiniz ne olduğunu gördünüz – Eylül 2021’de Tigers’ı 38-27 yendik – bu yüzden benimle Pac-12’nin yumuşak olduğu hakkında konuşamazsınız.
Hatta East-West Shrine Bowl’da Washington’dan Jaxson Kirkland ve Henry Bainivalu ile birlikte oynayarak Pac-12’deki bazı rakiplerle bağ bile kurdum. Üniversitedeyken birbirimizi yenmek istemenin yarattığı gerginlik, hafta sonuna doğru tamamen olumlu bir şekilde şakalaşıp eğlenmeye başladığımızda dağıldı.
Birlikte antrenman yaptığım adamlardan biri olan Ohio Eyaleti’nden Paris Johnson Jr.’ın bana “Big Ten kardeşim” deyip durması komikti. Big Ten’den pek çok harika adamla tanışmak beni o konferansta asla oynayamayacağım için üzdü. Orada bir sürü tarihi program var ve kaçıracağım bir sürü harika deneyim var.
UCLA maçlarımdan önce bu adamların çoğunu televizyonda oynarken görmüştüm ve onlarla tanışmak muhteşemdi. Amerika’nın ne kadar büyük olduğunu hatırlatıyordu; sadece Ohio ve Kaliforniya arasındaki müzik zevki farklılıklarını, farklı yerlerde büyümekle ilgili hikayeleri ve komik bulduğumuz rastgele şeyleri hatırlatıyordu. Sanki, vay be, kolej futbolu oynayan gerçekten çok farklı insan var ve bir eritme potası olmak harika bir deneyim.
Eski UCLA hücum yan hakemi Atonio Mafi (sol altta): “Üniversite futbolu oynayan gerçekten çok sayıda farklı insan var ve bir eritme potası olmak harika bir deneyim.”
(Atonio Mafi’nin izniyle)
Florida’dayken oda arkadaşım, Penn State’te pivot oynayan Juice Scruggs ağırlıklı olarak rap’le ilgileniyordu, ben ise ada reggae’siyle ilgileniyordum. In-N-Out’un çöp olduğunu ve Five Guys’ı tercih ettiğini söyledi; Ona yanıldığını söyledim ama bu asla kızışmadı.
Önemli olan birbirimizin bakış açısını anlamak için elimizden gelenin en iyisini yapmaya çalışırken saygılı bir şekilde fikir ayrılığına düşmemizdi. Gerçekten önemli olan tek şey bu. Hepimiz sadece oyun oynamak için buradayız ve bu konumda olduğumuz için minnettarız.
Yabancılarla ilk andan itibaren anlaşamayacağınızı düşünüyorsunuz, ancak bir hafta sonra orada oturup şakalar yapıyoruz ve futbolun asıl amacının bu olduğunu, farklı geçmişlerden insanları bir araya getirdiğini fark ediyoruz. ve sevdiğin şeyi yaparak iyi vakit geçirmek.
Adam benim büyük bir Meksikalı olduğumu düşündüğünü söyledi.
İyiydi; Komik olduğunu düşündüm. Yine de onu düzelttiğimden emin oldum.
Birkaç ay önce Florida’da benimle NFL taslağı için antrenman yapan eski Alabamalı hücum yan hakemi Emil Ekiyor Jr.’a “Ah, hayır” dedim. “Ben Tongalıyım kardeşim.”
Bu ikimiz için de başka bir öğrenme deneyimiydi. Ülkenin farklı yerlerinden bir grup adamı bir araya getirdiğinizde, herkesi şaşkına çeviren bir kültürler, bölgesel tercihler ve kişisel zevkler büfesi ortaya çıkacak.
Güney’de çok fazla Polinezyalı olmadığı için Emil’in Tongalı olduğumu nasıl fark edemediğini görebiliyordum. Bu, Kaliforniya’da pek fazla müzik duymadığım için country müziği hakkında pek bir şey bilmediğime benziyor.
Emil’e Güney Pasifik’le ilgili bazı temel bilgileri anlattım ve o, bu yanlış anlaşılmaya gülmeye devam etti.
Bu son birkaç ayı bu kadar değerli kılan şey de bu. Bana NFL’de başarılı olmak için gerekenlerden fazlasını öğrettiler; ayrıca ülkenin her yerinden gelen yeni takım arkadaşlarıyla birlikte bunu başarmak için neler yapılması gerektiği konusunda da değerli bilgiler sağladılar.
Eski UCLA hücum yan hakemi Atonio Mafi (altta ortada), NFL draftına hazırlanırken tanıştığı insanlarla poz veriyor.
(Atonio Mafi’nin izniyle)
— Atonio Mafi
UCLA’da oynamayı bu kadar kolay kılan şeylerden biri de soyunma odasının oldukça homojen olmasıydı; çoğunlukla Batı Yakası’ndan gelen adamlardı. Ayrıca ortak yemek ve müzik zevkleri sayesinde anında bağ kurduğum bir grup Polinezyalı da vardı.
Bowling oyunumuz Aralık ayı sonlarında sona erdiğinden beri ufkumu genişletmek zorunda kaldım. Güneydoğu Konferansı’ndan çok farklı olan ama şaşırtıcı derecede benzer olan pek çok adamla takıldım. Demek istediğim, hepimiz çok çalışıyoruz ve aynı şeyi istiyoruz, NFL’de başarılı olmak.
Alabama ve Georgia’dan oyuncularla birkaç hafta geçirdikten sonra onların bana çok benzediklerini fark ettim; sadece havalı adamlar ve ne zaman mecbur kalsa peşinde koşan şakacılar. Ne zaman Pac-12’yle dalga geçmeye çalışsalar, geri dönüşümü hazırdım. Louisiana Eyaleti’nde oynadığımızı söyledim ve hepiniz ne olduğunu gördünüz – Eylül 2021’de Tigers’ı 38-27 yendik – bu yüzden benimle Pac-12’nin yumuşak olduğu hakkında konuşamazsınız.
Hatta East-West Shrine Bowl’da Washington’dan Jaxson Kirkland ve Henry Bainivalu ile birlikte oynayarak Pac-12’deki bazı rakiplerle bağ bile kurdum. Üniversitedeyken birbirimizi yenmek istemenin yarattığı gerginlik, hafta sonuna doğru tamamen olumlu bir şekilde şakalaşıp eğlenmeye başladığımızda dağıldı.
Birlikte antrenman yaptığım adamlardan biri olan Ohio Eyaleti’nden Paris Johnson Jr.’ın bana “Big Ten kardeşim” deyip durması komikti. Big Ten’den pek çok harika adamla tanışmak beni o konferansta asla oynayamayacağım için üzdü. Orada bir sürü tarihi program var ve kaçıracağım bir sürü harika deneyim var.
UCLA maçlarımdan önce bu adamların çoğunu televizyonda oynarken görmüştüm ve onlarla tanışmak muhteşemdi. Amerika’nın ne kadar büyük olduğunu hatırlatıyordu; sadece Ohio ve Kaliforniya arasındaki müzik zevki farklılıklarını, farklı yerlerde büyümekle ilgili hikayeleri ve komik bulduğumuz rastgele şeyleri hatırlatıyordu. Sanki, vay be, kolej futbolu oynayan gerçekten çok farklı insan var ve bir eritme potası olmak harika bir deneyim.
Eski UCLA hücum yan hakemi Atonio Mafi (sol altta): “Üniversite futbolu oynayan gerçekten çok sayıda farklı insan var ve bir eritme potası olmak harika bir deneyim.”
(Atonio Mafi’nin izniyle)
Florida’dayken oda arkadaşım, Penn State’te pivot oynayan Juice Scruggs ağırlıklı olarak rap’le ilgileniyordu, ben ise ada reggae’siyle ilgileniyordum. In-N-Out’un çöp olduğunu ve Five Guys’ı tercih ettiğini söyledi; Ona yanıldığını söyledim ama bu asla kızışmadı.
Önemli olan birbirimizin bakış açısını anlamak için elimizden gelenin en iyisini yapmaya çalışırken saygılı bir şekilde fikir ayrılığına düşmemizdi. Gerçekten önemli olan tek şey bu. Hepimiz sadece oyun oynamak için buradayız ve bu konumda olduğumuz için minnettarız.
Yabancılarla ilk andan itibaren anlaşamayacağınızı düşünüyorsunuz, ancak bir hafta sonra orada oturup şakalar yapıyoruz ve futbolun asıl amacının bu olduğunu, farklı geçmişlerden insanları bir araya getirdiğini fark ediyoruz. ve sevdiğin şeyi yaparak iyi vakit geçirmek.